Çemişgezek Tagar Çayı üzerinde planlanan “Çemişgezek Regülatörü ve Hidroelektrik Santrali Kapasite Artış Projesi” bölgedeki tarihi yapıları ve koruma altındaki türlerin habitat alanını tehdit ediyor.

Dersim’in Çemişgezek İlçesi’nde bulunan tarihi Tagar Köprüsü ve Urartu İn Delikleri (Derviş Hücreleri) HES tehlikesiyle karşı karşıya. Er İdare Turizm İnşaat tarafından “Çemişgezek Regülatörü ve Hidroelektrik Santrali Kapasite Artış Projesi” çalışması başlatıldı. Çemişgezek halkı projeye tepki gösterirken, inşaat çalışmaları ise hukuksuz bir biçimde devam ediyor.

KORUMA ALTINDAKİ TÜRLERİN HABİTAT ALANI

2873 sayılı Çevre Kanunu’nun 10. Maddesini gerekçe göstererek projenin mevzuata aykırı olduğunu belirten Av. Barış Yıldırım, “Aşamasına bakılmaksızın derhal ÇED sürecinin iptal edilmesi gerekiyor. En büyük gerekçemiz ülkemizin taraf olduğu Bern Sözleşmesi Ek2 listesine göre; Kesin koruma altında bulunan yaban keçisi ve su samuru gibi canlı türlerinin bölgede yüksek miktarda habitat bulmasıdır” dedi.

BÖLGEDE TESİLCİLLENMİŞ TARİHİ YAPILAR VAR

2863 sayılı Kültür ve Tabiat Varlıklarını Koruma Kanunu’na göre bölgede tescillenmiş tarihi yapıların olduğun hatırlatan Yıldırım, “Urartu İn Delikleri ve Tagar Köprüsü bölgedeki tarihi yapılar arasındadır. Projenin Çemişgezek halkı açısından herhangi bir kamu yararı bulunmuyor. Buradaki üstün kamu yararı Tagar Çayı’nın korunmasıdır. Tagar Çayı özgür akmalı ve Tagar ekosistemi korunmalıdır” diye konuştu.

HES YERİNE DOĞAL SİT ALANI İLAN EDİLMELİ
Tagar Çayı’nda HES projeleri yerine doğal sit alanı olarak ilan edilip korunması gerektiğini belirten Yıldırım, “Tagar Çayı, 1. Derece Doğal Sit Alanı ilan edilmesi için mevzuattaki tüm kriterleri taşıyor. Projenin ÇED süreci tamamlanmadan, ÇED kararı verilmeden şuan alanda inşai faaliyet başlamış durumda. Bu faaliyetlerin durdurulması için gerekli başvuruları yaptık” dedi.

TARİHİ TAGAR KÖPRÜSÜ TEHLİKEDE
Tagar köprüsü, Tagar Çayı üzerinde bulunuyor. Osmanlı dönemine ait olan köprü 1807 yılında Yusuf Ziya Paşa tarafından yaptırılmış ve 1902 yılında Diyarbakır Valisi Akif Paşa tarafından yeniden restore edilmiş. Tarihi köprü; tek sivri kemer, yan duvarlar, dolgu malzemesi ve üst kısımda bulunan korkuluklardan oluşurken, 4.2 m genişliğe ve 45 m uzunluğa sahip.